Een begraafplaats vol vragen. Waarom raakte de granaatscherf de kleine Bertus en niet zijn broer Wim? De nu oude Wim vraagt het zich nog steeds af. Verdronk doofstomme Uwe of kon hij het leven niet meer aan? En wie zijn de twee Duitse soldaten die hier begraven liggen?

De Dikke Toren is een baken voor scheepvaart, streekgenoten en reizigers. Het kerkhof aan zijn voet al eeuwenlang rustplaats voor velen. Ook voor sekteleider Stoffel Muller die in 1833 met zijn schip in de Varikse haven aanmeerde. Om nooit meer te vertrekken. Sinds de jaren veertig van de vorige eeuw is hier geen nieuw graf meer bijgekomen.

Drie grote boeren en de directeur van de steenfabriek waren ooit de baas in Heesselt. Het volk woonde in steenfabriekshuisjes langs de dijk. Of in andere, soms zelfs onbewoonbaar verklaarde, optrekjes. Nu liggen ze zij aan zij op het kerkhof. Met een speciale gedenkplek voor Vrouw van Ballegoyen en haar twee volwassen kinderen. Kruiend ijs duwde hen in 1929 van de krib.

Reijertje en Ceesje, ze stierven niet tegelijk en niet op dezelfde plek. Toch liggen ze als broer en zus in één graf. De nog jonge Joop van Veen opende een mooi maar dodelijk doosje. En ook ontplofte er nog in de lucht een Amerikaanse bommenwerper. Acht jonge Amerikanen worden hier elk jaar geëerd.

Rangen en standen verdwijnen op deze begraafplaats. Na de dood is iedereen gelijk. Of je nu uit Zimbabwe komt, bijna je leven lang rondreisde in een woonwagen of dochter van een lokale verzetsheld bent.

Deze oude begraafplaats zit vol geheimen, zoals die van de vermoorde burgemeester. En wat gaat er schuil achter drie oorlogsgraven en een ‘ontvoerde’ kist en zes vliegeniers? Wie is ‘Bob’? En ligt er ergens goud in een graftombe?

Jan van Anrooy zwierf over de hele wereld maar zijn hart lag in de Betuwe. En bij zijn eerste vrouw Liesje. Waar is Liesje gebleven na haar dood in 1952? En wat maakte Jan van Anrooy zo omstreden?

Deze wilde weldoener, ook wel de Brabantse Robin Hood genoemd, kwam toch achter de tralies terecht. Wie was Hans Gruyters alias de Zwarte Ruiter, die zong vanuit zijn hart, stal voor de armen en in Rumpt een tweede leven begon?

Op dit kleine kerkhof liggen vele Louises, Anna’s en Theodorussen begraven. Heet iedereen in Acquoy hetzelfde? En wat heeft die in de kerkmuur gemetselde steen er mee te maken?

In het huisje midden op het kerkhof woont een weduwnaar. Pal naast zijn keukenraam ligt het graf van zijn vrouw. Zo zijn ze samen, maar gescheiden door de dood. Hoe anders dan de man en vrouw, die van elkaar gescheiden zijn na hun dood. De man moest bij de katholieken, de vrouw ligt in het protestantse deel. En dan is er nog dat treurige verhaal van Bernard en zijn noodlottig einde…

Het kleine meisje en de stokoude baron; twee verhalen die nauwelijks te rijmen zijn. Over verdriet dat al bijna een eeuw voortleeft in de familie. En over de driehonderd jaar te laat geboren edelman die vloekend naar zijn einde ging. In eenzaamheid.